درامتداد رود اومو
با سفر به این کشور جالب، به سرعت متوجه می‌شوید که بیشتر مردم شمال آمریکا تصویر از پیش مشخص شده ای از اتیوپی دارند؛ تصویری که براساس داستان ها و خبرهای همیشگی در مورد خشکی هوا، گرسنگی و فقری که در بعضی مناطق وجود دارد شکل گرفته است.
اما باوجود چنین مشکلات جدی (خصوصا در شمال این کشور) اتیوپی هنوز سرزمینی با تاریخ جالب، منظره های ناب و متنوع زیاد، و آثار تاریخی حیرت انگیز و باستانی است.

 

 

 

بخش جنوب غربی این کشور توسط رود اومو به دو نیم تقسیم شده است، که تبدیل به یکی از سرزمین های بکر و ناب این کشور شده است.
 

 

 

گروه های قومی ‌متفاوتی که در امتداد اومو اقامت دارند معمولا با کوه های تنومند و دشت هایی بی‌انتها از دنیای خارج جدا شده اند. انزوای آنها بیشتر با وضعیت خاص اتیوپی تشدید شده چون آنها  یکی از دو ملیت آفریقایی هستند که هرگز اروپایی‌ها بدانجا مهاجرت نکرده اند.
 

 

 

قبیله های متنوع اومو به خاطرعدم تاثیرات عمده از دنیای خارج آداب و رسوم، و سنت‌های خودشان را حفظ کرده اند، به صورت فصلی مهاجرت می‌کنند و گاهی هم با یکدیگر می‌جنگند.
 

 

 

اگرچه گروه های بومی ‌این منطقه به شکل مجزا و ناهمخوان باقی مانده اند؛ ولی در فرهنگی غنی و سمبولیک و اغلب برپایه نقاشی و تزئینات بدن مشترکند. این نوع روش زندگی از روی اکثر مناطق کره زمین محو شده است، اما هنوز کورسویی از آن در «آفریقای باستانی» قابل مشاهده است.
 

 

 

 

تعداد زیادی از قبایل پخش پایین رود اومو اعتبار و ثروت خود را از احشام دارند. هنوز هم وسیله معاششان از محصولات کشاورزی ذرت و حبوبات تامین می‌شود. این نوع زراعت وابسته به چرخه بارندگی ها سالیانه است که لایه ای غنی کنار رودخانه به جا می‌گذارد و زمین را برای کشت سال بعدی حاصلخیز می‌سازد.
 

 

 

 

قبایلی مثل بودی، مارو، موگوجی، مورسی و نیانگاتون از همین روش برای کشاورزی استفاده کرده اند و تا به امروز نسل و فرهنگ خود را زنده نگه داشته اند.